मिडनाईट मटकीचे वरण
कोकणातल्या एका आडवळणाच्या गावात 'सावळीरामचा वाडा' नावाचा एक प्रचंड जुना आणि मोडकळीस आलेला बंगला उभा होता. हा बंगला इतका जुना होता की खुद्द पुरातत्व खात्यालाही पुरातत्वपणा प्राप्त होऊन त्याचा विसर पडला होता. बंगल्याची अवस्था अशी होती की, तिथे राहणाऱ्या वटवाघुळांनी सुद्धा 'आम्हाला दुसरीकडे शिफ्ट करा' असा अर्ज दिला असता, पण त्यांना लिहिता वाचता येत नव्हतं. या ओसाड बंगल्यात गेल्या दोनशे वर्षांपासून चमेली चुडेल एकटीच राहत होती. चमेली ही काही साधीसुधी चुडेल नव्हती. ती होती 'मिस कोकण - 1750' ची विजेती! तिचे सौंदर्य पाहून आजही अमावास्येची रात्र लख्ख उजळल्याचा भास व्हायचा. पण बिचारी चमेली एकटेपणाला प्रचंड कंटाळली होती. "काय हे नशीब! मेल्यावर तरी थोडी 'सोशल लाईफ' असेल वाटलं होतं, पण इथे तर साधी पोस्टमनची सायकल सुद्धा येत नाही," असे पुटपुटत ती आपले लांबसडक केस विंचरत, कधी छताला उलटी लटकून तर कधी आरशात बघून (जिथे ती दिसतच नव्हती) टाईमपास करत असे. तिचे पाय उलटे होते, पण तिची रसिकता मात्र सुलट होती. रात्र धो-धो पावसाची होती. आकाशात विजा अशा कडाडत होत्या की ...